Nelinearna ljubavna priča u kojoj se ukrštaju sudbine slikara Filipa Rubora i njegove duplo mlađe vajarke Ferete Su.
„Ako se kao prvi od celine Pavićeve arhitektonike teksta čita baš Veštački mladež, to neminovno znači centripetalno proklamovanje početka jednog neverovatnog prostora dugoročnog istraživanja mnogostrukih otkrića ranijih Pavićevih redova. Ukoliko je pak Veštački mladež finale recipijentskog pristupa, nesumnjivo se potvrđuje da se kroz iskustvo i te spoznaje ustoličuje još jedan od nelinearnih puteva beskrajnog prohoda kroz sve prethodne poetičke relacije Pavićevog stvaralaštva. U svakom smislu i bez obzira na izbor, čini se da kao neraskidiv pretrajava i recipijentski utisak da se pripada razbokorenosti arhipelaga jednog od najboljih stvaralačkih repertoara srpske književnosti, koji uistinu tka pouzdanje u to koliko se neki literarni opusi lako prostiru u večnosti poetičkih dijaloga.”
Iz pogovora „Kako se tekst prostire u večnosti? Veštački mladež u romanesknom arhipelagu Milorada Pavića” Mine M. Đurić
