Prvi romani u istoriji naše književnosti koji se bave temom ženske preljube.
U tekstovima ranijih epoha, žena je uglavnom bila ona koja je prevarena i koja zbog prevare pati a ne ona koja vara. Književnice međuratne epohe prvi put su progovorile o ženi na posve drugačiji način: o ženi koja je aktivna, a ne pasivna. Takođe, progovorile su o braku, bračnim ulogama i dužnostima, majčinstvu i očinstvu, kao i o odnosu žena prema seksu. Prvi roman kojise bavi preljubom udate žene bio je Plava gospođa (1924) Milice Janković, a naredni koji razrađuje ovu temu Jedno dopisivanje (1932) Julke Hlapec Đorđević.
Iako glavne junakinje ovih romana, Zora i Marija, stoje na različitim krajevima kada je reč o osvojenim slobodama i razumevanju ženskih identiteta, između njih postoji niz sličnosti. Glavna paralela tiče se prirode njihovih brakova. Obe junakinje žive u „lepim bračnim kavezima“, u zajednicama u kojima nisu zadovoljne partnerskim odnosima. Nezadovoljstvo i nedovoljna lična ostvarenost, emotivna i intelektualna neispunjenost, glavna su motivacija za upuštanje u vanbračne afere.
Edicija „Savremenice“ je nastala u želji da se osveži ili upotpuni naše kulturno pamćenje o složenom radu značajnih Srpkinja iz XIX i s početka XX veka, kao i o istoriji privatnog života žena tog doba. Slika srpske književnosti i kulture ovog perioda postaće raznovrsnija i bogatija zahvaljujući novom tumačenju i prevrednovanju nezasluženo zaboravljenih dela.
