Malo se danas ko seća jevrejske porodice Minh, a još manje njih govori o sudbini njenih članova i o njihovim zadužbinama.
Ipak, uspomena povremeno oživi kroz reč i tako se, nenadano, pronađemo zapitani pred tragovima koje je istorija ostavila za nama. Jedno takvo oživljavanje, rekonstruisanje kolektivnog sećanja, pronalazimo u romanu Greta, u kom pripovedanje otpočinje neposredno pre nerazjašnjene smrti Julijusa, najstarijeg brata porodice.
Ta će smrt biti vesnik smenjivanja nemilosrdnih vlasti, čijom će voljom doći do urušavanja i uništavanja svega što su Minhovi stekli, i onoga što su Julijus i supruga Greta, kao dobrotvori, izgradili na Rtnju. Ne treba, međutim, verovati da ćemo u središtu Grete pronaći kakvu činjenicima prigušenu, uzburkanu povest o herojskom sutonu ili pak o gorčini istorijskih previranja.
U srcu Grete nalazi se Greta. Ona je simbol i ključ kojim se ovo delo odgoneta. Zato se pred nama nalazi mnogo više od istorijskog romana, jedno duboko refleksivno, značenjski izbušeno štivo; fragment istorije naroda, da, ali i čitava istorija jedne suštinski tragične junakinje.
