Godinama već, Aleksandar Stanković, u vreme porodičnog ručka, seče na rezance raznorazne (visoke) goste ovog nadasve dinamičnog političkog talk showa koji uspešno pospešuje varenje njegovog mnogobrojnog auditorijuma širom čitavog našeg regiona. Ono što je, međutim, istoj toj publici godinama ostajalo nepoznato jeste da Stanković ujedno i piše o njima. Narativna poezija ili forma kratke, poetizovane priče čini se idealnim formatom za ono što Stanković ima da doda o svim tim (anti)-junacima naših dana koji se smenjuju s druge strane onog njegovog famoznog stola u tv-studiju, svim tim našim, vašim, njihovim preambicioznim političarima s misijom, «poštenim» tajkunima, prodanim dušama, autoritarnim gradonačelnicima, državotvornim umetnicima, zvezdama i zvezdicama, budućim premijerima, ratnim zločincima, ubicama i budalama.
