Studija Nikole Pešića govori i o Marini Abramović i o ezoterizmu kao još uvek nedovoljno istraženom izvoru tema u istoriji srpske kulture. Uz pristup koji je prvenstveno kulturološki, ni proezoteričan ni antiezoteričan, već posvećen utvrđivanju uticaja, Pešić analizira opus umetnice, ali i srpsku kulturnu scenu sedamdesetih godina 20. veka. Osnovni pojam koji on za to koristi jeste „okultura“; njim se u novijim istraživanjima pokazuje da ezoterizam nije ograničen na zatvorene krugove, već je postao deo popularne kulture. Autor studije ukazuje da je srpska neoavangardna i kontrakulturna scena inspiraciju crpla i iz ezoteričnih izvora, što se u tumačenjima i čitanjima velikim delom previđalo. Sama Abramovićeva se od umetničke scene u novije vreme pomerila ka nju ejdžu i onome što se popularno zove „alternativna duhovnost“, pa tako autor prati uticaje koji idu u oba smera: od okulture ka umetnici i od nje ka sceni na čije oblikovanje utiče.
Prof. dr Nemanja Radulović
