U ovom romanu neobične strukture i tehnike nalaze se sve odlike modernizma i savremene književnosti. Počevši od radnje koja započinje kulminacijom pa se potom vraća unazad 25 dana, ka prvom okidaču koji će pokrenuti događaje značajne za sudbinu mlade Asije, preko subjektivizma, uznemirenog senzibiliteta, pesimizma i duhovnog klonuća u kojima se beži od stvarnosti i okreće unutrašnjem životu, tako čestih tema današnjice, pa sve do menjanja pripovedačkih perspektiva stavljajući priču u ugao tri različite osobe i razaranja uobičajenog građenja fabule smenjujući segmente iz života poput filmskih kadrova u krupnom planu. A ako se tome pridodaju i teme vršnjačkog nasilja, seksualnog i mentalnog zlostavljanja i ispovest osobe koja godinama bije bitke sa depresijom, psihozom i anksioznošću, dobija se delo na koje niko ne može ostati ravnodušan, niti po kvalitetu napisanog, niti po porukama koje ono šalje, načinjući i dirajući najbolnije tačke mladih ljudi današnjice. Ovo je knjiga kontrasta i krajnosti jer u sebi spaja različitosti i sličnosti čineći originalnu smešu sa (ne)očekivanim krajem, izvrćući na postavu izgužvane i parane duše mladih ljudi kojih je mnogo više nego što znamo samo zato što ćute. Zato progovara Anamarija Tanđera kroz lik svoje Asije, devojke koja je od detinjstva posebna, maštovita i originalna u izgrađivanju sopstvenih simbola, one čiji je osmeh najprikrivenija bol, one koju ime predodređuje da leči, daje utehu i uzdiže se sa suncem.
