Poezija Gordane Sarić je intimistička i metafizička. Nema ni jedne profane reči koja upada iz vulgarne ravni, svaka reč je probrana, može se reći astralna, ima oko sebe auru čistote i lepote, a sve to uliveno u skladnu formu vezanog stiha. Ja sam se divio toj neizmernoj energiji ljubavi koja zrači iz njene poezije. Ljubav je tu kao u "Pesmi nad pesmama, kao u svetim spisima iz najstarijeg doba, kao kod Despota Stefana. Ona je kosmička kategorija koja se prožima sa istočnim konceptima onako kao kod Tina Ujevića, Sime Pandurovića, kao kod velikana našeg stiha. Gordana Sarić je nastavljač te velike, dominantne linije u našoj poeziji. Njena poezija je apsolutno čista i podseća na alabasterne antičke ili renesansne biste kako fino odnegovana, fino izvajana od jednog komada.
Srba Ignjatović, pesnik i književni kritičar
