Ratovi i velika savesnost pokojnog Vasilija Markovića, koji se uvek bojao da nije dovoljno savladao materijal, krivi su, što to važno delo nije potpuno dovršeno i objavljeno. I od drugog njegovog rada, Istorija Srpske Crkve, ovde je štampan samo jedan, srazmerno mali, deo.
Tom radu, istoriji srpske crkve osobito u srednjem veku, hteo je pokojni Vasilije Marković da posveti ceo svoj život, sa motivacijom da hoće da se bavi samo istorijom srpske crkve. Da je ostao živ, ta bi mu se želja ispunila na katedri bogoslovskog fakulteta. Ali je on umro iznenada, mlad, u najboljoj snazi, na početku svog naučnog rada. Smrt je njegova težak udar ne samo za nas, njegove prijatelje, nego i za srpsku nauku, kojoj su snage, kao što je bio pokojni Vasilije Marković, tako potrebne.
