"Roman se otvara melodijom Bitlsa "Norveška šuma" koja se čuje sa zvučnika Boinga 747 i koja vraća glavnog junaka i naratora skoro dvije decenije unatrag, budeći u njemu sjećanja na kasne šezdesete godine 20. vijeka i studentske dane na Tokijskom univerzitetu. Autor majstorski uvodi čitaoca u svijet promašenih života, gdje dominiraju dva ljubavna trougla nad kojima lebdi sjenka smrti.
Velika neostvariva ljubav pokreće najtananije strune čežnje kod glavnog junaka uznoseći ga u visine, ali i sputavajući ga u životu. Kratke usputne ljubavi i polna zadovoljstva samo su uzaludni pokušaji suprotstavljanja nemilosrdnoj matici koja valja sve pred sobom.
Ipak, možda borba i nije bila uzaludna, možda je vrijedilo patiti da bi se, uz fine muzičke melodije, na kraju doživio burni kovitlac strasti." Lazar Macura
