O Eleni Ferante, koja predstavlja jedan od trenutno najuticajnijih glasova italijanske proze, paradoksalno, ne zna se gotovo ništa. „Elena Ferante“ je pseudonim. Odsustvo biografije pisca, na tragu Bartove teze o „smrti autora“, kao da fikciji Elene Ferante dodjeljuje prestž da tumači samu sebe.
Druga knjiga „napolitanske tetralogije“ Elene Ferante, Priča o novom imenu, predstavlja nastavak sage o prijateljstvu Elene i Lile. Dvije junakinje su sada u dvadesetim godinama. Njihove staze se račvaju, stavljajući njihovo prijateljstvo na test daljine. Nesrećni brak je utamničio Lilu u novi oblik samoće. U međuvremenu, Elena je na putu samootkrića. No, ove dvije mlade žene i dalje povezuje komplikovana spona koja ih na momente zbližava i udaljava. Njihovo prijateljstvo oscilira između bolnog zanemarivanja i duboke uzajamne ljubavi i odanosti. U kontekstu ovog neobičnog i komplikovanog prijateljstva, prikazan je razvitak djevojčice u ženu, životno putovanje koji, ponekad, zahtijeva i bolnu cijenu.
