Odlučivši da opiše naseljavanje Srba u Vankuver i okolinu, Milovan Šavija je imao u vidu potrebu da se osvetle sudbine onih ljudi koji su, dolazeći prvi u jednu dotle nepoznatu sredinu, morali, na različite načine, da savladavaju brojne teškoće, da počnu da žive onako kako njihovi preci nisu živeli, ali da, uprkos svim teškoćama, nikad ne gube iz vida svoje poreklo i potrebu da i u novoj sredini sačuvaju nacionalna i verska obeležja. Otuda je bilo neizbežno da se u kazivanje o pojedincima i njihovim poslovnim poduhvatima uključe i pojedinosti o osnivanju prvih nacionalnih ustanova (Srpski narodni dom „Plavi Dunav“, Kolo srpskih sestara i sl.), jednako kao što je bilo neizbežno da se kao na jedan od razloga za srpsko doseljavanje u Kanadu ne ukaže i na istorijske okolnosti (Drugi svetski rat, duboke podele u srpskom nacionalnom biću proistekle baš iz ratnih zbivanja ), pošto bez svega toga ne bi bile razumljive neke od sudbina koje Šavija prikazuje. Podjednako se krećući kroz sferu porodičnog i javnog života Srba u Kanadi, Milovan Šavija je dao lepu sliku jedne važne dimenzije srpskog udesa u 20. veku.
